top of page

It all falls silence in the fall

Als ik iets geleerd heb van de mensen uit mijn omgeving is dat ik niet alleen ben en zeker niet de enige ben die kampt met mentale uitdagingen.


En ja zelfs ik twijfelde of ik het ging delen, maar weet je het gaat om awareness en niet om medelijden.


Bij mij is de intrede van de herfst elk jaar het moment dat ik het even allemaal niet meer zo leuk vind. En eigenlijk zou ik dan het liefst met een dekentje op de bank blijven liggen of vluchten; weg van alles. Nu weet mijn omgeving dit inmiddels ook en is er maar 1 iemand die het niet gelijk herkent en accepteert en dat ben ik. Ik zoek dan eerst naar legitieme redenen waarom ik me zo voel en probeer er alles aan te doen om er niet aan toe te geven.

Want stiekem hoop ik elk jaar dat het niet gaat gebeuren...


Maar ik raak niet meer in paniek en weet dat het korter worden van de dagen ervoor zorgt dat er hormonaal iets verandert en daar doe ik het niet zo goed op...

Ik blijf erover praten en vooral blijf ik proberen om mijn ritme niet los te laten en zoveel mogelijk naar buiten te gaan en in beweging te blijven. En doordat ik vandaag wederom de bevestiging kreeg dat ik niet alleen hierin ben, komt er rust en zelfs opluchting. En hoop ik dat als jij dit herkent je er ook over kunt praten en weet dat het ook weer over gaat. Mij helpt het om te accepteren dat dit bij me hoort en ik weet ook dat ik er volgende week weer om kan lachen. Nu zelfs al een beetje als een boerin met kiespijn


Laten we lief zijn voor onszelf en de ander en zoek de mensen op met wie je er over kunt praten.




31 weergaven0 opmerkingen

Recente blogposts

Alles weergeven

Comments


dUNJA CREATES

bottom of page